Οστικά Μοσχεύματα
Mε το πέρασμα του χρόνου, το οστό των γνάθων στις περιοχές που έχουν χαθεί δόντια ατροφεί ή απορροφάται.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να υπάρχει λιγότερο οστό από το αναγκαίο, ώστε να μπορούν να τοποθετηθούν στην περιοχή οδοντικά εμφυτεύματα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις οι ασθενείς δεν είναι δυνατό να αποκτήσουν / τοποθετήσουν οδοντικά εμφυτεύματα.
Η οστική ανάπλαση μπορεί να διορθώσει περιοχές στις οποίες μελετούμε να τοποθετήσουμε οδοντικά εμφυτεύματα και οι οποίες δεν έχουν το απαραίτητο οστό.
Αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω προηγούμενης εξαγωγής, είτε περιοδοντίτιδας ή ακόμα και έπειτα από τραυματισμό.
Το οστό που θα χρησιμοποιηθεί για ανάπλαση μπορεί να παρθεί από "τράπεζα οστικών μοσχευμάτων" είτε από τον ίδιο τον ασθενή.
Στην τελευταία περίπτωση και ανάλογα με την ποσότητα που χρειαζόμαστε, θα παρθεί είτα από την κάτω γνάθο, είτε την κνήμη είτα τέλος από το λαγόνιο οστό (λεκάνη).
Οστικά μοσχεύματα τοποθετούνται επίσης στο ιγμόριο άντρο με μια τεχνική που καλείται "ανύψωση του ιγμορίου" για να αυξήσουμε το οστό της οπίσθιας περιοχής της άνω γνάθου.
Σε όλες τις περιπτώσεις οστικής ανάπλασης, επιπλέον του οστού τοποθετείται και μια απορροφήσιμη μεμβράνη η οποία προστατεύει το μόσχευμα το χρονικό διάστημα που αυτό ενσωματώνεται στην γνάθο και έπειτα απορροφάται.
Η τεχνική της ανάπλασης των οστών των γνάθων ονομάζεται κατευθυνόμενη οστική αναγέννηση και συνήθως χρειάζεται 6 μήνες προκειμένου να τελειώσει.
Ευρείας έκτασης οστική ανάπλαση των γνάθων πραγματοποιείται συνήθως έπειτα από ατυχήματα στην περιοχή του προσώπου που συνοδεύονται από πολλαπλά κατάγματα, χειρουργική αφαίρεση όγκων των γνάθων ή κατά την χειρουργική διόρθωση συγγενών ανωμαλιών.
Στις περιπτώσεις αυτές χρησιμοποιείται οστό του ίδιου του ασθενούς, οι επεμβάσεις είναι μεγάλης έκτασης και πραγματοποιούνται σε νοσοκομείο υπό γενική αναισθησία.
Τα "ιγμόρια" ή "ιγμόρια άντρα" είναι δύο αεροφόρες κοιλότητες στο πίσω τμήμα της άνω γνάθου, μία σε κάθε πλευρά. Μερικές από τις ρίζες των οπίσθιων δοντιών της άνω γνάθου εισέρχονται φυσιολογικά εντός αυτών.
Όταν τα δόντια αυτά χαθούν το οστό που τα συγκρατούσε γίνεται συνεχώς λεπτότερο με αποτελέσματα να μην μπορεί να συγκρατήσει πλέον οδοντικά εμφυτεύματα τα οποία θα αντικαταστήσουν τα χαμένα δόντια.
Στις περιπτώσεις αυτές το οστό χρειάζεται να αυξηθεί και αυτό γίνεται με μια τεχνική που λέγεται "οστική ανάπλαση ιγμορίου" ή "οστική ανάπλαση με ανύψωση του ιγμορίου".
Η είσοδος στο ιγμόριο γίνεται μέσα από το στόμα από το σημείο που βρίσκονται τα δόντια τα οποία χάθηκαν.